ಹೆಣದ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಬೆಣ್ಣೆ ತಿಂದ ಪೊಲೀಸರು !

  “ಸಾಹೇಬರಿಗೆ ಅರ್ಜೆಂಟು ಫೋನ್ ಮಾಡಬೇಕಂತೆ“

ಓಡಿಬಂದು ಫೋನ್ ಮಾಡಿದೆ. “ಮಂತ್ರಿಗಳು ಪುನಃ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದರು ಕಂಡ್ರೀ. ವಿಧಾನಸೌಧದಿಂದ ಅನೇಕ ಆಫೀಸರ್ಸ್ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ ತಲೆ ತಿಂತಿದ್ದಾರೆ. ನಂ ಪೊಲೀಸ್ನೋರ ಪ್ರಾಬ್ಲಂ ಹೇಳಿದ್ರೆ ಅವರಿಗೆ ಅರ್ಥ ಆಗೋದಿಲ್ಲಾರೀ. ಈಗ ನೀವು ಅದೇನು ಮಾಡ್ತೀರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆ ಹೆಣ ಇನ್ನೊಂದು ಗಂಟೆಯೊಳಗೆ ಮೈಸೂರನ್ನು ಬಿಡಲೇಬೇಕು” ಎಂದರು.

ವೈದ್ಯರ ಎದುರು ಏನೇನೋ ಕರುಣಾಜನಕ ಕತೆಕಟ್ಟಿ, ಆ ಶವವನ್ನು ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾರ್ಟಂ ಸಿಮೆಂಟ್ ಕಟ್ಟೆಗೆ ಹಾಕಿಸಿದೆ.

ಪೋಸ್ಟ್‌ಮಾರ್ಟಂ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಕಂಟ್ರೋಲ್ ರೂಂ ಮತ್ತೆ ಅಬ್ಬರಿಸತೊಡಗಿತು.

“ಅರ್ಜೆಂಟ್ ತಾವು ಮಹಿಳಾ ಠಾಣೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕಂತೆ. ಪ್ರಾಬ್ಲಂ ಆಗಿದೆ. acp ಸಾಹೇಬರೂ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕೂಡಲೇ ಸ್ಟೇಷನ್ನಿಗೆ ಹೋಗಿ“

ಇದೇನಪ್ಪಾ ಹೊಸ ಸಮಸ್ಯೆ ಎಂದು ಜೀಪ್ ಹತ್ತಿದೆ. ಆಗೆಲ್ಲಾ (1996) ಫೋನ್ ಇಲ್ಲದ ಪರಿಣಾಮ ಅಲ್ಲಿಗೇ ಹೋಗಿ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿ ಕಂಡಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದನ್ನು ಪ್ರಮಾಣಿಸಿ ನೋಡಬೇಕಿತ್ತು. ಕಂಟ್ರೋಲ್ ರೂಂಗೇ ವೈರ್‌ಲೆಸ್‌ನಲ್ಲಿ ನೇರ ಕೇಳೋಣವೆಂದರೆ ಊರೂರಿಗೇ ಕೇಳಿಸುತ್ತೆ.

ಲಷ್ಕರ್ ಠಾಣೆಯ ಸುತ್ತ ಜನ ಸೇರಿ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ಪತ್ರಕರ್ತರೂ ಅವರ ಕ್ಯಾಮೆರಾಗಳೂ ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದವಾಗಿ ಅಲ್ಲಾಡುತ್ತಿವೆ. ಮೃತ ಹುಡುಗಿಯ ಕಡೆಯವರು ದೊಡ್ಡ ರಾದ್ಧಾಂತ ಎಬ್ಬಿಸಿ ಕೂಗಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮಹಿಳಾ ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಛೀಮಾರಿ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಮೃತ ಹುಡುಗಿಯ ರಕ್ತ ಸಂಬಂಧಿಗಳ ಹೇಳಿಕೆ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಲೆಂದು ಮಹಿಳಾ ಠಾಣೆಗೆ ನಾನೇ ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆನಲ್ಲಾ. ಹುಡುಗಿ ಸಾವಿನ ಬಗ್ಗೆ, ಆಕೆಗೆ ಅತ್ತೆ ಮನೆಯಲ್ಲಾಗುತ್ತಿದ್ದ ನಿತ್ಯ ಕಿರುಕುಳದ ಬಗ್ಗೆ; ಅವಳಿದ್ದ ದಾರುಣ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಅವರು ಹೇಳಿಕೆ ನೀಡಬೇಕಿತ್ತು. ಮಹಿಳಾ ಪೊಲೀಸರೂ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಅವರ ಹೇಳಿಕೆಗಳನ್ನು ಕ್ರಮಾನುಗತವಾಗಿ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿ–ದ್ದುದನ್ನು ಎರಡು ಗಂಟೆಯ ಹಿಂದೆ ನಾನೇ ನೋಡಿದ್ದೆ. ಅದೆಲ್ಲ ಸರಿ. ಸಮಸ್ಯೆಯೇಕೆ ಉದ್ಭವಿಸಿತೋ? ದಡಬಡಾ ಮಹಡಿ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಹತ್ತಿ ಹೋದೆ.

ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನೂ ವಿಚಾರಿಸಿ ದಾಖಲಿಸಬೇಕೆಂದರೆ ಒಂದೂವರೆ ಗಂಟೆ ಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ. ಅವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡು ಸರಿಯಾಗಿ ದಾಖಲಿಸಲು ಅಪಾರ ತಾಳ್ಮೆ ಬೇಕು. ಮೃತರ ಮನೆಯವರ ಬಳಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಒರಟಾಗಿ ಗದರಿಸಿ ಮಾತಾಡಿದರೂ ವಿಷಯ ಎತ್ತೆತ್ತಲೋ ಹೋಗಿ ರಾದ್ಧಾಂತವಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಮಹಿಳಾ ಪೊಲೀಸರೆಲ್ಲ ಭೂಮಿತೂಕದ ತಾಳ್ಮೆಯವರು. ಹೆದರಿಕೆ ಭಯ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರು. ಆದರೂ ಹೀಗೇಕಾಯ್ತೋ?

ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಗೊಳ್ಳುವ ಸರದಿ ನನ್ನದಾಗಿತ್ತು.

ಊಟಕ್ಕಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ವಾಪಸ್ ಬಂದು ಹೇಳಿಕೆ ಪಡೆಯುವುದಾದರೇ ಇನ್ನೂ ಒಂದೂವರೆ ಗಂಟೆ ವಿಳಂಬವಾಗುತ್ತದೆ. ಮಹಿಳಾ ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ನಾಲ್ಕು ಮತ್ತು ಮೃತಳ ಸಂಬಂಧಿಕರೆಲ್ಲರಿಗೆ ಒಟ್ಟು ಹದಿಮೂರು ಊಟಗಳನ್ನು ಠಾಣೆಗೆ ತರಿಸಿ ಎಲ್ಲರೂ ಸಮಾಧಾನವಾಗಿ ಠಾಣೆಯಲ್ಲೇ ಊಟ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಊಟ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ದೊಡ್ಡ ಗಂಟಲಿನ ಗಲಾಟೆ ಶುರುವಾಗಿದೆ.

ಊಟದ ಬಿಲ್ಲನ್ನು ದಫೇದಾರರು ಮೃತಳ ಕಡೆಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಆ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಏನನ್ನಿಸಿತೋ?

“ಸತ್ತವರ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ಟೇಟ್‌ಮೆಂಟ್ ತಗೋತೀನಿ ಅಂತ ಸ್ವೀಟ್ ತರಿಸಿಕೊಂಡು ತಿಂತೀರಲ್ಲಾ? ನಿಮಗೆ ನಾಚಿಕೆ ಇಲ್ಲವೇನ್ರೀ? ನಮ್ಮನೆ ಹುಡುಗಿ ತೀರಿಕೊಂಡಳಲ್ಲಾ ಅಂತ ನಾವೆಲ್ಲಾ ದುಃಖದಲ್ಲಿದ್ದೇವೆ. ಇಂಥಾ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಊಟದ ಜೊತೆಗೆ ಸ್ವೀಟ್ ಹೇಳ್ತೀರಲ್ಲಾ? ನೀವೆಲ್ಲಾ ಮನುಷ್ಯರಾ?” ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಕೂಗಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ಆ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಯಾರಿಗೆ ತಾನೆ ಅಸಹ್ಯ, ಜುಗುಪ್ಸೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ?

ಪತ್ರಕರ್ತರಾದಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ತಿರಸ್ಕಾರ ಮಡುಗಟ್ಟಿತ್ತು. ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಕ್ಲಿಕ್ಕೆಂದವು. ನನಗೇ ಮುಖ ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವಂತಾಯಿತು. ಮಹಿಳಾ ಪೊಲೀಸರೂ ಅವಮಾನದಿಂದ ದಿಙ್ಮೂಢರಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದರು.

ಊಟಕ್ಕೆ ಹೇಳಿದ್ದ ದಫೇದಾರನನ್ನು ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಉಗಿದು ಉಪ್ಪು ಹಾಕಿದೆ. ಆತ ಕುತಂತ್ರವಿಲ್ಲದ ಸಾಫ್ ಸೀದಾ ಮನುಷ್ಯ. ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ಬಂದವನು. ಇನ್ನೂ ಗ್ರಾಮ್ಯಗುಣಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ. but matter finish!

“ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಹೇಳಿಕೆ ತಗೋತ್ತಿದ್ದರಲ್ಲಾ ಸಾರ್, ಊಟಕ್ಕೆ ಮನೆಗೋಗಿ ಬರೋದಿಕ್ಕೆ ಆಗೋದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಇಲ್ಲಿಗೇ ಊಟ ತರೋದಿಕ್ಕೆ ಹೇಳಿದರು. ಈ ಕೇಸಿನ ಕಡೆಯವರಿಗೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಹೇಳಿದೆ ಸಾರ್. ಸ್ವೀಟೂ ಪಾಟೂ ಆಗ ನುಣ್ಣಗೆ ತಿಂದು ಈಗ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡ್ತಿದ್ದಾರೆ ಸಾರ್” ಎಂದ.

“ಇಂಥಾ ಸಾವಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಯಾರಾದ್ರೂ ಸ್ವೀಟ್ ಹೇಳ್ತಾರಾ? ಅಷ್ಟು ಕಾಮನ್ ಸೆನ್ಸ್ ಬೇಡವಾ ನಿನಗೆ” ಗದರಿಸಿದೆ.

“ಮಾಮೂಲಿನಂತೆ ಹದಿಮೂರು ಸ್ಪೆಷಲ್ ಊಟ ಹೇಳಿದೆ ಸಾರ್. ಊಟದ ಜೊತೆ ಜಾಮೂನು, ಕೇಸರಿಬಾತ್ ಕೊಟ್ಟೇ ಕೊಡ್ತಾರಲ್ಲಾ ನಾನ್ಯಾಕೆ ಸಪರೇಟಾಗಿ ಸ್ವೀಟ್ ಹೇಳಲಿ?”.

acp ರಾಜೇಂದ್ರ ಕುಮಾರ್ ಅದಾಗಲೇ ಸತ್ತವರ ಕಡೆಯವರಿಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಹೇಳಿದ್ದರು. ಅವರುಗಳೆದುರಿಗೇ ಮಹಿಳಾ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯನ್ನೂ ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು “ಸತ್ತೋಗಿರೋರ ಮುಂದೆ ಸ್ವೀಟು ತಿನ್ನೋದಿಕ್ಕೆ ನೀವಷ್ಟು ಬರಗೆಟ್ಟಿದ್ದೀರಾ?” ಎಂದು ಕೂಗಾಡಿ, ತಮ್ಮ ಛೇಂಬರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದರು.

ಈಗ ಪುನಃ ಬಂದವರೇ, “ಸಪರೇಟಾಗಿ ಸ್ವೀಟ್ ಹೇಳಿದ್ದರೆ ತಪ್ಪು ಅನ್ನಬಹುದಿತ್ತು. ಹೋಟ್ಲಲ್ಲಿ ಊಟದ ಜೊತೆಗೆ ಸ್ವೀಟನ್ನು ಕೊಟ್ಟೇ ಕೊಡ್ತಾರೆ. ಅದನ್ನೆಲ್ಲಾ ದೊಡ್ಡದು ಮಾಡ್ಬೇಡಿ. ಮೊದಲು ಹೇಳಿಕೆಗಳು ಮುಗೀಲಿ. ತುಂಬಾ ದುಃಖದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ, ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದಾಗ ಸ್ವೀಟು ತಿಂದರೆ ಒಳ್ಳೇದೇ. ಬೇಜಾರು ಮಾಡಿಕೋಬೇಡಿ…” ಎಂದು ಸಮಾಧಾನ ಹೇಳಿದರು.

ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಪತ್ರಕರ್ತರು ಬಿಟ್ಟಾರೆಯೇ? ದಫೇದಾರನನ್ನು ಕಿಚಾಯಿಸಿದರು. ಜಾಣಪೆದ್ದ ದಫೇದಾರ ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟ. “ಯೇನು ಯೇಳ್ತೀರಿ ಸಾರ್. ಊಟಾ ಸ್ವೀಟು ಎಲ್ಲಾನು ಎಲ್ರೂ ಪಟ್ಟಾಗೇ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಹೊಡೆದರು. ಆವಾಗ ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಯೇನೂ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ. ಊಟದ ಬಿಲ್ಲನ್ನ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ನೋ ಆಗ ಶುರುವಾಯ್ತು ಈ ಕಿತಾಪತಿ” ಎಂದೇ ಬಿಟ್ಟ.

acp ರಾಜೇಂದ್ರ ಕುಮಾರ್ ಫಕ್ಕನೆ ಬಾಯಿ ಹಾಕಿದರು. “ತಕರಾರೆಲ್ಲಾ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಇನ್ಯಾಕ್ರೀ ಮಾತು, ಯೇ ರಂಗ್ಸಾಮೀ ನೀವು ಪೊಲೀಸ್ನೋರು ತಿಂದ ನಾಲ್ಕು ಊಟದ ಚಾರ್ಜು ಕೊಡ್ರೀ. ಉಳಿದವರು ಯಾರ್ಯಾರು ಉಂಡಿದ್ದಾರೆ, ಅವರು ಅದರ ಚಾರ್ಜು ಕೊಡಲಿ. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಗೌರ್ಮೆಂಟು ದುಡ್ಡು ಕೊಡಲ್ಲ. ಯಾರಿಗೂ ಯಾವ ಮುಲಾಜು ಬೇಡ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ತೆರೆ ಎಳೆದರು.

ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯರ ಸಣ್ಣತನ ಜಾಹೀರಾಯಿತು. ಇವರಿಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಪುಕ್ಸಟ್ಟೆ ಆಗಬೇಕು. ಮಹಿಳಾ ಪೊಲೀಸರ ಕುತ್ತಿಗೆ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಅರ್ಜೆಂಟು ಎಂದು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿರುವವರು ಇಪ್ಪತ್ತೇ ರೂಪಾಯಿಯ ನಾಲ್ಕು ಊಟ ಹೇಳಿದ್ದರೆ ಬಡವರಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸಣ್ಣತನ, ಕ್ಷುದ್ರತೆ ಎಲ್ಲವೂ ಅರ್ಥವಾದರೂ ನಾನು ಏನೂ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ.

ವಶೀಲಿಬಾಜಿಯ ಈ ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯರಿಗಾಗಿ, ಉಳಿದ ಹೆಣಗಳ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾರ್ಟಂಗೆ ಅನ್ಯಾಯವಾಗಿ ತಡ ಮಾಡಿಸಿದ್ದೆ. ಅವರಲ್ಲನೇಕರು ಹೆಣ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ದೂರದ ಹಳ್ಳಿಗಳಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು. ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಇಂಥ ಅಯೋಗ್ಯರಿಗೇ ಮಣೆ ಹಾಕಬೇಕಾಗುತ್ತಲ್ಲಾ ಎಂದುಕೊಂಡೇ ಎಲ್ಲಾ formalities ಗಳನ್ನೂ ಬೇಗ ಮುಗಿಸಿ ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟೆ.

ಮಾರನೇ ದಿನದ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಸುದ್ದಿ ಢಾಳಾಗಿ ಬಂದಿತ್ತು. ಸಾವಿನ ಮನೆಯವರಿಂದ ಸ್ವೀಟ್ ಕಿತ್ತು ತಿಂದ ಪೊಲೀಸರು; ಮೃತಳಿಗೆ ನ್ಯಾಯ ಕೊಡಿಸಬೇಕಿದ್ದ ಮಹಿಳಾ ಪೊಲೀಸರಿಂದಲೇ ದೌರ್ಜನ್ಯ; ಸತ್ತವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವೀಟಿಗಾಗಿ ಪೀಡಿಸಿದ ಪೊಲೀಸರು ಎಂಬೆಲ್ಲ ವರದಿಗಳು. ಅದರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಹೆಸರೂ ಪ್ರಸ್ತಾಪವಾಗಿತ್ತು. ಸುಳ್ಳನ್ನು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಪೊಲೀಸರಿಗೆಲ್ಲಿದೆ ಅವಕಾಶ? ಹೇಳಿದರೂ ನಂಬುವವರಾರು?

ಕಮೀಷನರ್ ಸಾಹೇಬರ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ವಿನಂತಿಸಿದೆ. “ತಾವೊಂದು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಕೊಟ್ಟರೆ ತುಂಬಾ ಅನುಕೂಲ ಸಾರ್. ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಅವಮಾನವಾಗಿದೆ“.

ಅಧಿಕಾರಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಚರ್ಚಿಸಿದ ಅವರು, “ಬೇಡ್ರೀ. ಒಂದು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಕೊಟ್ಟರೆ ಇನ್ನೂ ಹಲವು ಹತ್ತು ಬಗೆಯ ಆಪಾದನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಮೌನೇನಂ ಕಲಹಂ ನಾಸ್ತಿ. ಏನೂ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಕೊಡದಿದ್ದರೆ ನಾಲ್ಕು ದಿನ ಕವ ಕವ ಅಂದು tb ಮುಚ್ಕೊಂಡು ತೆಪ್ಪಗಾಗುತ್ತಾರೆ” ಎಂದರು.

“ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಸರ್ವೀಸ್ ಮಾಡಿ ವಿನಾಕಾರಣ ಅವಮಾನಿತನಾಗ ಬೇಕಲ್ಲಾ ಸಾರ್” “ಯಾರೇನೆ ಹೊಯ್ಕೊಳ್ಳಲಿ ಅದು ಖಾಕಿಗೆ ಅಂತ ಒರೆಸಿಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾಗಿ. ನಿಮ್ಮ ಅಂತಃಸಾಕ್ಷಿ ಸರಿಯಾಗಿದೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿದೆ ತಾನೇ? ನಮ್ಮಗಳಿಗೂ ಸತ್ಯ ಗೊತ್ತಿದೆ ತಾನೇ?” ಎಂದರು.

ವಾರ ಕಳೆಯಿತು. dysp ಎಂ.ನಂಜೇಗೌಡರು ಎದುರು ಸಿಕ್ಕರು. ಅವರು ನನಗೆ ತರಬೇತಿ ಕೊಟ್ಟ ಗುರುಗಳು. ಡೋಂಟ್ ಕೇರ್ ಖಡಕ್ ಮನುಷ್ಯ. “ಥುತ್!” ಎಂದು ಕ್ಯಾಕರಿಸಿ ಉಗಿದು, “ನೀವೆಲ್ಲಾ ಮನುಷ್ಯರೇನಯ್ಯಾ? ಹೆಣದ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಹಣ ತಿನ್ನೋಕೆ ಹೋಗ್ತೀರಲ್ಲಾ? ನಿಮ್ಮ ಹೆಂಡ್ರು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗುತ್ತಾ? ನೀನೇನು ನನಗೆ ಶಿಷ್ಯನಾ?” ಎಂದು ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದಂತೆ ಬೈದರು.

ಪೆದ್ದು ಪೆದ್ದಾಗಿ ವಿವರಿಸಲು ಯತ್ನಿಸಿದೆ. “ಬೇಕಾದ್ರೆ ರಾಜೇಂದ್ರ ಕುಮಾರ್ ಅವರನ್ನೂ ಕೇಳಿ ಸಾರ್“

“ಏ ಮುಖಾ ಮುಚ್ಚೋ ಮಾತಾಡಬೇಡ. ನಾನೆಲ್ಲಾ ಕಂಡಿದ್ದೀನಿ” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಹೊರಟೇಬಿಟ್ಟರು. ಅವರ ಮಾತು ಇಡೀ ಜನತೆಯ ಶಾಪದಂತೆ ಕೇಳಿಸಿತು. ಬಹುಶಃ ನಾಲ್ಕಾರು ತಿಂಗಳು ಬಿಡದೆ ಕಾಡಿತು. ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಅವರನ್ನು ಊಟಕ್ಕೆ ಕರೆದು ಸತ್ಯ ಸಂಗತಿ ವಿವರಿಸಿದೆ. ಒಟ್ಟಿಗೆ ತಿಂದ ಊಟದ ಬಿಲ್ ಕೇಳಿದ್ದೇ ಈ ರಾದ್ಧಾಂತಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೆಂದು ಹೇಳಿದೆ.

(ಮುಗಿಯಿತು)